پانزدهم خردادماه سال ۱۳۴۲ نقطه عطف و نگاه نافذی در تاریخ این ماه خداست که در سوم و چهاردهم و شانزدهم ادامه یافت و خرداد را بعنوان بستر خیزش های خونین و خروش های انقلابی در تاریخ مبارزات ملت ایران جاودانه کرد.
خرداد، ماه متبرک و مقدس و میدان مبارزه و مکاشفه، ماه عشق و ایثار و آزادگی و ماه هِجرَت و حِرمان و حماسه‌های جاودان است.
در این ماه مبارک، نطفه نِهضتی نورانی با تکیه بر خدا و محوریت خدمت به ملت، مکتب و مملکت شکل گرفت و انقراض سلسله‌ای مستبد و خودخواه رقم خورد.
چهاردهم خرداد دل‌تنگ‌ترین روزی است که رحلت حضرت امام خمینی(ره)، محزون‌ترین روز تاریخ را در صفحه زرین مبارزات تشیع در آن به ثبت رسید و صحیفه سبز انقلاب اسلامی ایران را وارد مقطعی حساس و حماسی کرد.
خرداد، ماه وفا، وقار و موسم مهربانی و مردانگی، ماهی که سیدی باصلابت با شعار شفاف خدمت به انسانیت، عَلَم ِ ستیز با سفاکان بدخوی را به دست گرفت.
او امام بود و امین و عِزتمند که برای خدا قیام کرد و از قیامش هیچ قوتی برای خود و تبارش نَجُست، سیدی سبز نگار که هم سلکانش را از دام و دانه دولت داری منع کرد و جُز مِحرابُ و مَسجد و مِدادش به هیچی دل نّبست.
او مرجعی محبوب و سالاری ساده‌زیست بود که خود را نوکر مردم می‌دانست و به‌دوراز هرگونه خودستایی هزاران سرباز جانباز در گهواره اخلاص تربیت کرد و با سپاه سجاده‌نشین خویش بزرگ‌ترین قُدرت بی قَدار قرن را سرنگون کرد.
با نگاه نافذش، سپاهیان محمد(ص) شکل گرفت و فتح المبین‌ها ظهور کرد، مبارزی متدین که با اشاره عشق و سبابه سقامت و خروش خرداد، شام اسارت را به صبح آزادی گره زد.
نستوهی نترس که با اعجاز ایمان، به اسلام افتخار، به ایران اقتدار و جهانی را به انتظار واداشت.
مرجعی مهذب که بعد از گذشت ۴۴ سال از انقلاب و علیرغم و جود مشکلات اقتصادی، بروز نابرابری‌های اجتماعی و تعارضات سیاسی، مردم همچنان بر اهداف و آرمان‌هایش پای می‌فشارند و خود را حافظ و نگهبان ارزش‌های پسندیده نهضت او و سلف صالح و دولت کریمه می‌دانند.
یادش گرامی و راهش نورانی.