واقعیت آن است که مسابقات تیم ملی از روز ۱۸ اردیبهشت آغاز شده و طی این مدت، ملیپوشان کشور ـ از جمله وحید عربزاده ـ با ثبت شش پیروزی متوالی، به شکل مرحلهبهمرحله پیش رفتند تا امشب به فینال برسند. این روند درخشان، دستکم پنج روز ادامه داشته و در تمام این مدت، روابط عمومی شرکت پایانههای نفتی ایران هیچگونه واکنش، پوشش رسانهای یا قدردانی رسمی ارائه نداده است.
به گزارش خارگ نیوز، پس از انتشار یادداشتی انتقادی درباره کمتوجهی روابط عمومی شرکت پایانههای نفتی ایران نسبت به افتخارآفرینی وحید عربزاده، بازیکن خارگی تیم ملی هندبال ساحلی، این شرکت بیانیهای صادر کرده که نه تنها پاسخی قانعکننده به اصل ماجرا نیست، بلکه خود گواهی است بر تأخیر، انفعال و رویکرد واکنشیای که در اصل موضوع مورد انتقاد بود.
در بخشی از این بیانیه آمده:
«در حالی که تنها دقایقی از صعود تیم ملی هندبال ساحلی به فینال و کسب سهمیه جهانی گذشته بود و همچنان در میانه جریان رقابتها قرار داریم… یک رسانه محلی مطلبی منتشر کرد…»
نکته قابل تأمل دقیقاً در همین عبارت نهفته است. واقعیت آن است که مسابقات تیم ملی از روز ۱۸ اردیبهشت آغاز شده و طی این مدت، ملیپوشان کشور ـ از جمله وحید عربزاده ـ با ثبت شش پیروزی متوالی، به شکل مرحلهبهمرحله پیش رفتند تا امشب به فینال برسند. این روند درخشان، دستکم پنج روز ادامه داشته و در تمام این مدت، روابط عمومی شرکت پایانههای نفتی ایران هیچگونه واکنش، پوشش رسانهای یا قدردانی رسمی ارائه نداده است.
آیا نه پیروزیهای پیاپی، نه نمایش چشمگیر یک کارمند پرتلاش مجموعه در سطح ملی، و نه حتی ورود تیم ملی به جمع مدعیان آسیایی، شایستهی یک خبر کوتاه یا پیام تبریک ساده نبود؟ اگر اطلاعرسانی مسئولانه و حرفهای در دستور کار روابط عمومی بوده، چرا تا لحظه انتشار مطلب انتقادی، هیچ نشانی از آن دیده نشد؟
انتظار افکار عمومی از روابط عمومیها، نه صرفاً صدور بیانیههای واکنشی پس از انتقاد، بلکه حضور فعال، پیشبرنامه و پیشبینیشده در صحنههای افتخار است. یادداشت منتشرشده، نه از سر غرضورزی بلکه در پاسخ به سکوتی ممتد و نادیده گرفتن آشکار تلاش یک ورزشکار ملی و فرزند خارگ نوشته شد.
فراموش نکنیم که مسئولیت اجتماعی روابط عمومیها، نهتنها در انعکاس لحظهای اتفاقات، بلکه در حفظ عزت، دیدهشدن و حمایت معنادار از سرمایههای انسانی است؛ سرمایههایی مانند وحید عربزاده که نام خارگ و پایانههای نفتی را بر سینه دارد و پرچم ایران را در دست.
سکوت چندروزه را نمیتوان با یک بیانیه پس از انتقاد، پاک کرد. زمان اطلاعرسانی مسئولانه، همان لحظه افتخار است؛ نه بعد از آن و در پاسخ به نقد.