رانندگان تاکسی‌های پیشوا گلایه‌هایی از شهرداری و شورای شهر دارند که باید مورد توجه قرار گیرد؛ مشکلات بیمه‌ای، ترافیک معابر برون شهرستانی که اثری سوء بر حمل و نقل منطقه دارد، فرسودگی ناوگان حمل و نقل عمومی و عدم توجه و رسیدگی به رانندگان از جمله این موارد است.
درددل رانندگان تاکسی‌های پیشوا فراوان است؛ افزایش نرخ کرایه‌ها باعث شده مردم اتوبوس را ترجیح دهند و ترافیک قلعه نو و بودجه‌هایی که بابت ماشین‌های فرسوده می‌گیرند و صرف تاکسیرانی نمی‌شود، می‌گویند.
یکی از رانندگان تاکسی خط دانشگاه پیشوا _ مترو در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: مسافت دانشگاه پیشوا تا تهران ۵۷ کیلومتر است؛ ترافیک قلعه نو، مخصوصا در ساعات منتهی به شب طاقت فرسا بوده و حدود یک ساعت، وقت و انرژی راننده و مسافران را می‌گیرد.
رمضانعلی کمیزی می‌گوید: مشکل اول ما این است که ماشین‌ها فرسوده است؛ بودجه اختصاص یافته به این امر صرف تاکسیرانی نمی‌شود و از ما می‌خواهند که به معاینه فنی مراجعه کنیم که جریمه می‌شویم.
وی میافزاید: خرج و مخارج ماشین نسبت به کرایه‌ها بسیار زیادتر است؛ کرایه‌ها ۱۰ درصد گران شده اما نرخ اتحادیه چند برابر گران شده و وضعیت معیشت رانندگان تاکسیرانی مناسب نیست ضمن اینکه به دلیل افزایش کرایه تاکسی مردم اتوبوس و مینی‌بوس را ترجیح می‌دهند.
یکی دیگر از رانندگان خط دانشگاه، با اشاره به بخشی از مشکلات رانندگان تاکسی بیان می‌کند: به من گفته پروانه کار نداری، در صورتی که پروانه کار من همراه با مدارکم دزدیده شده و من مجدد اقدام به دریافت پروانه کردم؛ رفتار بازرس تاکسیرانی با رانندگانخوب نیست.
وی ادامه می‌دهد: از طرفی وام‌های ۳۰۰ میلیون تومانی مرتبط با نوسازی تاکسی‌های پیشوا به دست رانندگان نرسیده و سئوال اینجاست که این مبالغ به دست چه کسی رسیده و ما برای دریافت حق خود باید به چه کسی مراجعه کنیم؟
عبدالله سارانی نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار می‌کند: اکنون ۱۱ سال است که در خط پیشوا کار می‌کنم و هنوز بیمه‌ای ندارم و هرگاه مراجعه می‌کنم، پاسخی که دریافت می‌کنم این است که سایت بسته است و بیمه انجام نمی‌شود؛ پس من برای دریافت بیمه باید به چه کسی مراجعه کنم؟
علی جعفری نیز که ۱۵ سال سابقه کار در خط پیشوا را دارد، می‌گوید: هر وقت برای مطالبه به تاکسیرانی پیشوا مراجعه کردم، رئیس تاکسیرانی آنجا نبوده و کسی پاسخگوی مطالبات من نشده است؛ همه جا هزینه نقل و انتقال دو درصد است ولی در پیشوا این هزینه ۶ درصد است.
وی ادامه می‌دهد: مسئولان مشکلات را می‌بینند ولی به روی خود نمی‌آورند؛ معلوم نیست بودجه تاکسیرانی را به چه کسی می‌دهند که به دست رانندگان نمی‌رسد؛ من نامه مکتوب دارم در خصوص اجرای طرح حمل و نقل و تفاهم‌نامه کمیته امداد و تاکسیرانی‌های شهری کشور در خصوص توسعه و نوسازی ۵۰۰ دستگاه تاکسی ناوگان حمل و نقل شهری که کمک‌های وام بر عهده این نهاد گذاشته شده است ولی تاکنون چیزی به ما اعطا نشده است؛ با اینکه از من پول دریافت کردند، بعد از یک سال با وجود پیگیری‌های متعدد از کمیته امداد و تاکسیرانی و مراجعات متعدد به سایت، هنوز خبری از این قضیه نیست و بعد از یک سال به من می‌گویند که وامی وجود ندارد و تسهیلات بابت نوسازی لغو شده است و این طرح شامل مددجویان معیشت بگیر شده است.
چند راننده دیگر نیز که تمایلی برای انتشار اسامی خود نداشتند، به خبرنگار ایسنا می‌گویند: ماشین‌های جدید در شهرستان قرچک را به رهن سازمان تاکسیرانی درآورده‌اند و پس از آن که راننده‌ها اقساط خود را پرداخت کردند، سند به اسمشان منتقل می‌شود و به همین دلیل، اکثر تاکسی‌های قرچک صفر و نو هستند چون سازمان تاکسیرانی از رانندگان خود در قرچک حمایت می‌کند ولی در پیشوا سازمان تاکسیرانی ما را مدام به کمیته امداد و... پاس می‌دهد و کمیته امداد هم از ما ضامن می‌خواهد و...
آنها می‌افزایند: ما به چه کسی بگوییم که بیاید برای خرید ماشین ضامن شود؟ این در صورتی است که شهرداری می‌تواند کمک حال ما شود و ضمانت ما را کند؛ همچنین تاکسی آبروی شهر است و این تاکسی‌های فرسوده برای شهر مناسب نیستند.
تلاش ما برای مصاحبه با رئیس تاکسیرانی بدون نتیجه مانده است.
انتهای پیام
∎